.

اینکه یکی هست که بی حد و مرز میتونم دوسش داشته باشم دلگرمم میکنه! اینکه میتونم مطمئن قدم بردارم و بدونم که هروقت برگردم یه جا همون حوالی داره حمایتگرانه نگاهم میکنه قویم میکنه! اینکه میدونم اگه دستم رو به سمتش دراز کنم فاصله هارو برمیداره تو دستاش فشارش میده تا بگه "همینجام غصه نخور" باعث میشه شکرگذار باشم! اینکه اونقدر بهش اعتماد دارم که میتونم ضعف هامو نشونش بدم روحمو سبک میکنه! اینکه ستینمه اینکه ستارشم منو به ادامه ی راه امیدوارتر میکنه! اینکه اگه لباسم نامرتب باشه یا صورتم کثیف باشه آروم، خیلی آروم برطرفش میکنه قلبمو پروانه ای میکنه! اینکه هرصبح از لای در براش بوس پرت کنم از هوا بقاپش، ببوسش و بذارش توی جیب لباسش بهم قدرت میده تا برای خواستن هام/خواستن های مشترکمون با تمام توانم حرکت کنم.. وقتی هست میتونم علائم pms امو پنهون نکنم و مطمئن باشم که درک میشم میتونم ازش بخوام بغلم کنه تا گریه کنم! میتونم غصه بخورم میتونم غصه اش بدم ولی بعدش بغلش کنم! محکم و از ته دل! بازم بهش بگم " تو هم وقتی بغلت میکنم حس میکنی که یه چیزایی از قلبت میره تو قلبم و مور مورم میکنه؟" بازم چشماش برق بزنه بگه "آره" ببوسمش بی قید! هرچقدر که بخوام و مطمئن باشم که از بوسه هام استقبال میشه...